W jaki sposób oblicza się powierzchnię użytkową samodzielnego lokalu mieszkalnego, gdy jest on zajmowany przez dwóch najemców. Czy powierzchnię kuchni, łazienki i przedpokoju, które wchodzą w skład lokalu i są przeznaczone do wspólnego korzystania, uwzględnia się w odrębnych umowach najmu każdego z najemców? Jeśli tak, to w jaki sposób i jakie przepisy to regulują?
Nie ma odrębnego sposobu obliczania powierzchni lokalu mieszkalnego, niezależnie przez ile osób jest zajmowany. O tym, co jest przedmiotem najmu (jeden pokój czy cały lokal), mówi umowa najmu.
Przez powierzchnię użytkową lokalu należy rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania.
Za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.
Obmiaru powierzchni użytkowej lokalu dokonuje się w świetle wyprawionych ścian. Powierzchnię pomieszczeń lub ich części o wysokości w świetle równej lub większej od 2,20 m należy zaliczać do obliczeń w 100%, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,20 m – w 50%, o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie. Pozostałe zasady obliczania powierzchni należy przyjmować zgodnie z Polską Normą odpowiednią do określania i obliczania wskaźników powierzchniowych i kubaturowych w budownictwie.
01.08.2006
